Uroczystość Trójcy Przenajświętszej – niedziela po Zesłaniu Ducha Świętego – 12 czerwca 2022 r. Boże, Ojcze miłosierny, który objawiłeś swoją miłość w Twoim Synu Jezusie Chrystusie, i wylałeś ją na nas w Duchu Świętym, Pocieszycielu,…
W niedzielę 05 czerwca 2022 r., siedemnaścioro dzieci z klas trzecich naszej parafii na Mszy św. o 11.30 przystąpiło do Pierwszej Komunii Świętej. W tym dniu po raz pierwszy w pełni uczestniczyły w Eucharystii, przyjmując Pana Jezusa w białej Hostii. Uroczystą Mszę św. odprawił ks.…
25.03.2022 -piątek – godz. 17.00 – w kościele w Klementowicach odmówienie Aktu Poświęcenia Rosji i Ukrainy Niepokalanemu Sercu Maryi i Eucharystia w intencji pokoju w Ukrainie oraz nawrócenie Rosji.
W związku z trwającą agresją zbrojną Rosji w Ukrainie, dnia 25 marca br., w Uroczystość Zwiastowania Pańskiego, Ojciec Święty Franciszek dokona Aktu Poświęcenia Rosji i Ukrainy Niepokalanemu Sercu Maryi. Jednocześnie Papież prosi, aby pasterze i wierni na całym świecie trwali w tym samym czasie zjednoczeni na modlitwie, pod przewodnictwem Biskupa Rzymu.
Kościół w Polsce pragnie odpowiedzieć na to papieskie wezwanie, dlatego zwracam się z apelem do wszystkich księży biskupów, kapłanów, osób życia konsekrowanego i wszystkich wiernych, aby tego dnia we wszystkich katedrach i kościołach w Polsce o godz. 17:00, w jedności z Następcą Świętego Piotra, wznieść modlitwy do Boga, odmawiając Akt Poświęcenia Rosji i Ukrainy Niepokalanemu Sercu Maryi. Proszę również, by tego dnia odprawić Eucharystię w intencji pokoju w Ukrainie oraz nawrócenia Rosji.
Powierzając Dobremu Bogu sprawę pokoju w Ukrainie i świecie, z serca wszystkim błogosławię, w imię Ojca i Syna i Ducha Świętego.
+ Stanisław Gądecki
Arcybiskup Metropolita Poznański
Przewodniczący Konferencji Episkopatu Polski
Warszawa, dnia 18 marca 2022 roku
AKT POŚWIĘCENIA
NIEPOKALANEMU SERCU NAJŚWIĘTSZEJ MARYI PANNY
O Maryjo, Matko Boga i nasza Matko, uciekamy się do Ciebie w tej godzinie cierpienia. Jesteś naszą Matką, miłujesz nas i znasz nas: nic, co nosimy w sercu, nie jest przed Tobą ukryte. Matko miłosierdzia, tak wiele razy doświadczyliśmy Twojej opatrznościowej czułości, Twojej obecności, która przywraca nam pokój, ponieważ Ty zawsze prowadzisz nas do Jezusa, Księcia Pokoju.
My jednak zgubiliśmy drogę do pokoju. Zapomnieliśmy o nauce płynącej z tragedii minionego wieku, o poświęceniu milionów poległych podczas wojen światowych. Zlekceważyliśmy zobowiązania podjęte jako Wspólnota Narodów i wciąż zdradzamy marzenia narodów o pokoju oraz nadzieje ludzi młodych. Staliśmy się chorzy z chciwości, zamknęliśmy się w nacjonalistycznych interesach, pozwoliliśmy, by sparaliżowały nas obojętność i egoizm. Woleliśmy lekceważyć Boga, żyć w naszym fałszu, podsycać agresję, niszczyć życie i gromadzić broń, zapominając, że jesteśmy opiekunami naszego bliźniego i wspólnego domu, który dzielimy. Poprzez wojnę rozszarpaliśmy Ziemski ogród, grzechem zraniliśmy serce naszego Ojca, który pragnie, abyśmy byli braćmi i siostrami. Staliśmy się obojętni na wszystkich i wszystko z wyjątkiem nas samych. A teraz ze wstydem mówimy: przebacz nam, Panie!
W nędzy grzechu, w naszych trudach i słabościach, w tajemnicy nieprawości zła i wojny, Ty, Najświętsza Matko, przypominasz nam, że Bóg nas nie opuszcza, ale wciąż patrzy na nas z miłością, pragnąc nam przebaczyć i nas podnieść. To On dał nam Ciebie a Twoje Niepokalane Serce uczynił schronieniem dla Kościoła i ludzkości. Z Bożej dobroci jesteś z nami i przeprowadzasz nas z czułością nawet przez najbardziej skomplikowane dziejowe zakręty.
Zatem uciekamy się do Ciebie, pukamy do drzwi Twego Serca, my, Twoje umiłowane dzieci, które w każdym czasie niestrudzenie nawiedzasz i zachęcasz do nawrócenia. W tej mrocznej godzinie przyjdź nam z pomocą i pociesz nas. Powtarzaj każdemu z nas: „Czyż oto nie jestem tu Ja, twoja Matka?”. Ty wiesz, jak rozplątać pęta naszego serca i węzły naszego czasu. W Tobie pokładamy nadzieję. Jesteśmy pewni, że Ty, zwłaszcza w chwili próby, nie gardzisz naszymi prośbami i przychodzisz nam z pomocą.
Tak właśnie uczyniłaś w Kanie Galilejskiej, gdy przyspieszyłaś godzinę działania Jezusa i zapowiedziałaś Jego pierwszy znak w świecie. Gdy uczta zamieniła się w smutek, powiedziałaś Mu: „Nie mają wina” (J 2, 3). O Matko, raz jeszcze powtórz to Bogu, bowiem dziś zabrakło nam wina nadziei, zniknęła radość, rozmyło się braterstwo. Zagubiliśmy człowieczeństwo, zmarnowaliśmy pokój. Staliśmy się zdolni do wszelkiej przemocy i wszelkiego zniszczenia. Jakże pilnie potrzebujemy Twojej matczynej interwencji.
Przyjmij więc, o Matko, to nasze błaganie.
Ty, Gwiazdo morza, nie pozwól, byśmy zostali rozbitkami w czasie wojennej burzy.
Ty, Arko Nowego Przymierza, inspiruj plany i drogi pojednania.
Ty, „Ziemio nieba”, zaprowadź w świecie Bożą zgodę.
Ugaś nienawiść, usuń pragnienie zemsty, naucz nas przebaczenia.
Uwolnij nas od wojny, zachowaj świat od zagrożenia nuklearnego.
Królowo Różańca Świętego, rozbudź w nas pragnienie modlitwy i miłości.
Królowo rodziny ludzkiej, wskaż narodom drogę braterstwa.
Królowo pokoju, wyjednaj światu pokój.
Niech Twój płacz, o Matko, poruszy nasze zatwardziałe serca. Niech łzy, które za nas przelałaś, sprawią, że znów zakwitnie owa dolina, którą wysuszyła nasza nienawiść. I choć nie milknie zgiełk broni, niech Twoja modlitwa usposabia nas do pokoju. Niech Twoje matczyne dłonie będą ukojeniem dla tych, którzy cierpią i uciekają pod ciężarem bomb. Niech Twoje macierzyńskie objęcie pocieszy tych, którzy zostali zmuszeni do opuszczenia swoich domów i swej ojczyzny. Niech Twoje bolejące Serce poruszy nas do współczucia i przynagli do otwarcia drzwi i opieki nad zranioną i odrzuconą ludzkością.
Święta Boża Rodzicielko, gdy stałaś pod krzyżem, Jezus, wskazując na ucznia obok Ciebie, powiedział Ci: „Oto syn Twój” (J 19, 26): w ten sposób zawierzył Tobie każdego z nas. Następnie do ucznia, do każdego z nas, rzekł: „Oto Matka twoja” (w. 27). Matko, chcemy Cię teraz przyjąć w naszym życiu i w naszej historii. W tej godzinie ludzkość, wyczerpana i zrozpaczona, stoi wraz z Tobą pod krzyżem. I potrzebuje zawierzyć się Tobie, potrzebuje poprzez Ciebie poświęcić się Chrystusowi. Naród ukraiński i naród rosyjski, które czczą Cię z miłością, uciekają się do Ciebie, a Twoje Serce bije dla nich i dla wszystkich narodów zdziesiątkowanych przez wojnę, głód, niesprawiedliwość i nędzę.
My zatem, Matko Boga i nasza Matko, uroczyście zawierzamy i poświęcamy Twojemu Niepokalanemu Sercu siebie samych, Kościół i całą ludzkość, a zwłaszcza Rosję i Ukrainę. Przyjmij ten nasz akt, którego dokonujemy z ufnością i miłością; spraw, aby ustały wojny, i zapewnij światu pokój. Niech „tak”, które wypłynęło z Twojego Serca, otworzy bramy dziejów dla Księcia Pokoju; ufamy, że poprzez Twoje Serce, nastanie jeszcze pokój. Tobie więc poświęcamy przyszłość całej rodziny ludzkiej, potrzeby i oczekiwania narodów, niepokoje i nadzieje świata.
Niech za Twoim pośrednictwem Boże Miłosierdzie rozleje się na ziemię i niech słodki rytm pokoju na nowo kształtuje nasze dni. Niewiasto, któraś powiedziała Bogu „tak” i na którą zstąpił Duch Święty, przywróć pośród nas Bożą harmonię. Ożyw nasze oschłe serca, Ty, któraś jest „żywą nadziei krynicą”. Ty, któraś utkała człowieczeństwo Jezusa, uczyń nas budowniczymi komunii. Ty, która przemierzałaś nasze drogi, prowadź nas drogami pokoju. Amen.
W niedzielę 17 października 2021 r. przeżywaliśmy wizytację kanoniczną, którą przeprowadził JE ks. bp prof. dr hab. Józef Wróbel. Wizytacja biskupa w parafii jest czynnością apostolską i pasterską. Biskup jako następca apostołów i, jak niegdyś oni, odwiedza parafię, by spotkać się z wiernymi oraz wspólnie przeżywać radość chrześcijańskiej wiary. Biskup przybywa, aby wejść w nasze troski, prosić Boga o błogosławieństwo dla naszego życia i umocnić nas w wierności Chrystusowi, Ewangelii i Kościołowi.
Przebieg Wizytacji Kanonicznej:
7.45 Przybycie J.E. ks. bpa Józefa Wróbla do Kościoła Parafialnego pw. św. Klemensa i św. Małgorzaty w Klementowicach.
8.00 Msza Święta z udziałem wszystkich grup parafialnych. Mszę św. odprawił Proboszcz Parafii w Klementowicach ks. kan. Adam Lemieszek. Ks. Biskup Józef Wróbel wygłosił homilię i spotkał się po zakończeniu Eucharystii z Kółkami Różańcowymi, Radą Parafialną, Legionem Maryi. W wizytacji kanonicznej uczestniczył również ks. kan. Jerzy Ważny – Dziekan Dekanatu Kazimierz Dolny i Kustosz Sanktuarium MB Kębelskiej w Wąwolnicy.
10.00 Msza Św. w Kościele pw. Świętej Trójcy w Stoku. JE ks. bp Józef Wróbel odprawił Mszę św. i wygłosił kazanie, a po Mszy św. przedstawił wiernym swoje spostrzeżenia z wizyty ad limina Apostolorum biskupów lubelskich w Watykanie.
12.00 Msza Święta dla młodzieży z udzieleniem sakramentu bierzmowania. Mszę św. koncelebrowali ks. bp Józef Wróbel i proboszcz naszej parafii ks. kan. Adam Lemieszek. Ks. Biskup przewodniczył, wygłosił okolicznościową homilię i udzielił sakramentu bierzmowania 53 osobom.
„Ja pragnę, aby było Miłosierdzia święto. Chcę, aby ten obraz, który wymalujesz pędzlem, żeby był uroczyście poświęcony w pierwszą niedzielę po Wielkanocy, ta niedziela ma być świętem Miłosierdzia” /Dz. 49/ - mówił Pan Jezus do Siostry Faustyny 90 lat temu, 22 lutego 1931 roku w czasie objawienia w Płocku. Na sumie (11.30) modlimy się przy relikwiach św. Faustyny o zdrowie dla chorych.
Przeniesienie relikwii św. Siostry Faustyny do nowego relikwiarium – 2021.02.21 >>> galeria fot.
W niedzielę 21 lutego 2021 r. podczas Mszy św. o 11.30 ks. kan. Adam Lemieszek, proboszcz naszej parafii dokonał poświęcenia nowego relikwiarium, umieszczonego za zgodą Lubelskiego Wojewódzkiego Konserwatora Zabytków na filarze obok lewego ołtarza bocznego . Do relikwiarium tego na tej samej Mszy św. dokonano uroczystego przeniesienia intronizowanych do naszej parafii 03 października 2021 r. relikwii św. Siostry Faustyny Kowalskiej. Uroczystości odbyły się w 90 rocznicę objawienia się Pana Jezusa Miłosiernego Św. Faustynie 22 lutego 1931 roku w Klasztorze Zgromadzenia Sióstr Matki Bożej Miłosierdzia w Płocku. Wizja dotyczyła namalowania obrazu Miłosierdzia Bożego, z podpisem: „Jezu, ufam Tobie”. Św. Faustyna zapisała: 1931 rok, 22 lutego. Wieczorem, kiedy byłam w celi, ujrzałam Pana Jezusa ubranego w szacie białej. Jedna ręka wzniesiona do błogosławieństwa, a druga dotykała szaty na piersiach. Z uchylenia szaty na piersiach wychodziły dwa wielkie promienie, jeden czerwony, a drugi blady. W milczeniu wpatrywałam się w Pana, dusza moja była przejęta bojaźnią, ale i radością wielką. Po chwili powiedział mi Jezus: Wymaluj obraz według rysunku, który widzisz, z podpisem: Jezu, ufam Tobie. Pragnę, aby ten obraz czczono najpierw w kaplicy waszej i na całym świecie. Obiecuję, że dusza, która czcić będzie ten obraz, nie zginie. Obiecuję także, już tu na ziemi, zwycięstwo nad nieprzyjaciółmi, a szczególnie w godzinę śmierci. Ja sam bronić ją będę jako swej chwały (Dz. S.F. 47-48).
Jest tylko jeden obraz Jezusa Miłosiernego namalowany w Wilnie w 1934 r. przez malarza prof. Eugeniusza Kazimirowskiego, który jest bezpośrednim odwzorowaniem na płótnie obrazu widzianego przez św. Siostrę Faustynę i był malowany w jej obecności, ściśle według jej wskazówek. Św. Faustyna raz w tygodniu przychodziła do malarza, patrzyła i prosiła o nanoszenie poprawek, aby powstający obraz był jak najbardziej zbliżony do tego, który ona widzi.
W pewnej chwili, kiedy byłam u tego malarza, który maluje ten obraz, i zobaczyłam, że nie jest tak piękny, jakim jest Jezus – zasmuciłam się tym bardzo, jednak ukryłam to w sercu głęboko. Kiedyśmy wyszły od tego malarza (…) udałam się do kaplicy i napłakałam się bardzo. Rzekłam do Pana: Kto Cię wymaluje tak pięknym, jakim jesteś? – Wtem usłyszałam takie słowa: „Nie w piękności farby ani pędzla jest wielkość tego obrazu, ale w łasce Mojej”. (Dz. 313)
Namalowany przez prof. Kazimirowskiego obraz znajduje się obecnie w Sanktuarium Bożego Miłosierdzia w Wilnie ( Dominikonų g. 12, Vilnius 01131 Google Maps)
Mimo dyspensy i ograniczeń związanych z pandemią Covid-19 (ograniczona liczba osób w kościele, noszenie maseczek, …) na uroczystość przeniesienia relikwii św. Siostry Faustyny do nowego relikwiarium przybyła spora rzesza wiernych parafian i Gości. Gościem specjalnym był prof. dr hab. Michał Cyrański (profesor na Wydziale Chemii Uniwersytetu Warszawskiego), który w Parafii św. Jakuba Ap. w Warszawie sprawuje posługę szafarza nadzwyczajnego Komunii św. Na stronie internetowej tej parafii czytamy: Z radością podkreślamy fakt obecności w naszej parafii w lipcu 1924 roku Helenki Kowalskiej, obecnie świętej Siostry Faustyny. W Dzienniczku siostry Faustyny czytamy: „…usłyszałam te słowa: jedź natychmiast do Warszawy, tam wstąpisz do klasztoru.” „… raniusieńko przyjechałam do miasta i weszłam do pierwszego kościoła*, jaki spotkałam i zaczęłam się modlić o dalszą wolę Bożą. Msze wychodziły jedna po drugiej. Podczas jednej Mszy świętej usłyszałam te słowa: Idź do tego kapłana* i powiedz mu wszystko, a on ci powie co masz dalej czynić. Po skończonej Mszy świętej poszłam do zakrystii i opowiedziałam wszystko, co zaszło w duszy mojej i prosiłam o wskazówkę, gdzie wstąpić, do jakiego klasztoru. Kapłan ten zdziwił się w pierwszej chwili, ale kazał mi bardzo ufać, że Bóg zarządzi dalej. Tymczasem ja cię poślę (powiedział) do jednej pobożnej pani*, u której się zatrzymasz dopokąd nie wstąpisz do klasztoru”.
Ks. prałat prof. dr hab. Jerzy Misiurek, kapłan Archidiecezji Lubelskiej, wybitny teolog, absolwent i profesor Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego, urodzony 07 listopada 1936 r. w Klementowicach, święcenia kapłańskie przyjął w 1960 r., zmarł 20 stycznia 2021 r. w Jakubowicach Konińskich.
Wychowawca wielu pokoleń polskich teologów duchowości. Człowiek o wielkiej dobroci, pokorze, szlachetności. Żył tak jak nauczał – nieustannie wskazując na Jezusa Chrystusa. Z takimi również słowami wkroczył w wieczność: „Chcę widzieć Jezusa!”
Pogrzeb odbył się 22 stycznia (piątek) 2021 r. w Archikatedrze św. Jana Chrzciciela i św. Jana Ewangelisty w Lublinie. Księdza prof. Jerzego pożegnała rodzina, świat nauki oraz licznie zebrani duchowieństwo i wierni. Ze względu na ograniczenia spowodowane pandemią Covid-19 (limit wiernych w kościele), bardzo dużą grupę stanowili uczestniczący w pogrzebie za pośrednictwem transmisji na żywo przez internet.
Mszy św. pogrzebowej o godz. 11.00 w Lubelskiej Archikatedrze przewodniczył abp Stanisław Budzik, Metropolita Lubelski.
Obszerne fragmenty homilii wygłoszonej przez Arcybiskupa Stanisława Budzika w czasie Mszy św. pogrzebowej.
[…. Dziękujemy Bogu za Jego piękne życie. Było to bowiem życie według ośmiu błogosławieństw o których słyszeliśmy w odczytanej przed chwilą Ewangelii. Ks. Profesor należał do tych ubogich duchem, którzy rozumieli i rozumieją, że o wiele ważniejszym jest być aniżeli mieć, do tych których prawdziwe skarby są u Boga. Nie zamykał się na ludzkie cierpienie, ale spieszył ze współczuciem i z pomocą. Należał do tych łagodnych i cichych, którzy rozsiewają wokół siebie dobroć i uśmiech. Wiedział, że cierpliwość nie jest ani słabością, ani błędem ale drogą do przemiany ludzkich serc. Był miłosierny i brał sobie do serca słowa Jezusa, że większa jest radość, więcej jest szczęścia w dawaniu aniżeli braniu. Był pośród miłujących pokój, szukał tego co łączy, a nie tego co dzieli. Miał odwagę ująć się za tymi, którzy cierpią prześladowanie dla sprawiedliwości, którzy są niesprawiedliwie osądzani, obmawiani, odsądzani od czci i wiary. Ufamy, że Ks. Profesor już usłyszał zapewnienie Chrystusa , którym kończy się dzisiejsza Ewangelia „Cieszcie się i radujcie bo wielka jest wasza nagroda w Niebie.”……
Pierwsze słowa testamentu Ks. Profesora to piękne wyznanie miłości i ufności Jezusowi: „Jezu Tobie żyję, Jezu Tobie umieram, Jezu Twoim jestem w życiu i śmierci. Te słowa, które tak często wypowiadałem niech stanowią konkluzję mego ziemskiego życia. Pragnąłem bez reszty poświęcić się Jezusowi i Jemu całkowicie zaufać.”
Swój testament zakończył Ks. Profesor apelem skierowanym do nas: „Pragnę już teraz podziękować bardzo serdecznie wszystkim uczestnikom mego pogrzebu i polecić się gorąco modlitwom o moje zbawienie. Taką nadzieję budzą we mnie słowa Chrystusa „Nie posłał Bóg Swego Syna na świat po to, aby świat potępił, ale aby świat został przez niego zbawiony. Kto wierzy w Niego nie będzie potępiony.” Moment śmierci niech będzie moim fiat, na wzór Maryi chciałbym wtedy wyszeptać słowa – In manus tuas, Domine, commendo spiritum meum – (W ręce Twoje panie oddaję ducha mojego). A zatem do spotkania w Domu Ojca, w którym jest mieszkań wiele.”
Bracia i Siostry, każda śmierć, która przechodzi obok nas jest wezwaniem do nas skierowanym, także śmierć Ks. Profesora Jerzego. On jest już u celu, my znajdujemy się jeszcze w drodze, my wierzymy, a on już wie, my się spodziewamy, a on już dostąpił. Ponieważ jednak nikomu nie jest obca ludzka słabość, prośmy Boga aby Go okrył płaszczem Swojego Miłosierdzia, o które prosimy dla zmarłego kapłana, dla nas i dla całego świata. Jeszcze raz powtarzamy nasze Deo gratias – Bogu niech będą dzięki – za piękne życie Księdza Jerzego. Bogu niech będą dzięki za Jego śmierć, która stała się bramą do życia. Bogu niech będą dzięki za dzieło odkupienia, o którego owoce dla Niego i dla nas prosimy w tej Eucharystii.
Księże Profesorze – do spotkania w Domu Ojca.]
Archikatedra w Lublinie – 22 stycznia 2021 r. – migawki (zrzuty) z materiału video na kanale YT
Ciało ks. Jerzego zostało złożone na cmentarzu przy ul. Lipowej w Lublinie.
Msza św. z procesją do czterech ołtarzy o godz. 10.00
Karol Józef Wojtyła, przyszedł na świat ok. godziny siedemnastej 18 maja 1920 r. . Rodzina Wojtyłów mieszkała wówczas w Wadowicach, w domu należącym do Chaima Bałamutha przy Rynku 2, m. 4 (dziś Kościelna 7). Karol Józef został ochrzczony 20 czerwca 1920 r. w kościele parafialnym przez kapelana wojskowego, przyjaciela ojca, ks. Franciszka Żaka. Jego rodzicami chrzestnymi byli siostra matki, Maria Anna Wiadrowska oraz Józef Kuczmierczyk, szwagier Emilii. … >>> więcej
———————————–
Uroczystość Trójcy Przenajświętszej – niedziela po Zesłaniu Ducha Świętego – 12 czerwca…
W niedzielę 05 czerwca 2022 r., siedemnaścioro dzieci z klas trzecich naszej parafii na Mszy św. o 11.30 przystąpiło do Pierwszej…
Wielki Czwartek – dzień ustanowienia sakramentów kapłaństwa i Eucharystii. Msza święta Wieczerzy…
Niedzielne Msze Święte w języku ukraińskim w archidiecezji lubelskiej
Droga Krzyżowa w kościele w Klementowicach w piątki o godz. 16.30, Gorzkie…
22 grudnia 2021 r. zmarł ks. inf. Jan Pęzioł, emerytowany Kustosz Sanktuarium…
